Zgodność towaru z umową międzynarodowej sprzedaży

Zgodnie z ogólną zasadą (obowiązującą również w obrocie krajowym) sprzedający jest odpowiedzialny za brak zgodności towaru z umową, istniejący w chwili przejścia ryzyka na kupującego. Nawet, jeżeli brak zgodności ujawni się dopiero w terminie późniejszym.
Aby na tym tle nie powstawały spory – zaleca się, aby umowa regulowała również sposób oceny prawidłowości jej wykonania i czynności jakie w tym zakresie powinny zostać podjęte.

Korzystne jest w szczególności:

1) określenie terminu, w jakim kupujący winien zbadać dostarczony mu towar i zgłosić ewentualne reklamacje;

2) określenie sposobu badania towaru, którego wyniki będą akceptowalne przez obie strony (np. poprzez rzeczoznawcę działającego przy izbie handlowej lub zrzeszeniu);

Brak w umowie odniesienia się do powyższych kwestii skutkował będzie zastosowaniem regulacji konwencyjnych, zgodnie z którymi:

1) kupujący powinien dokonać kontroli towarów lub spowodować dokonanie kontroli w najkrótszym, praktycznie możliwym w danych okolicznościach, terminie;

2) kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności towarów, jeżeli nie zawiadomi sprzedającego o charakterze występujących niezgodności w rozsądnym terminie od chwili, w której niezgodności te zostały przez niego wykryte lub powinny były zostać wykryte;

3) w każdym przypadku kupujący traci prawo do powoływania się na brak zgodności towarów, jeżeli nie zawiadomi o nim sprzedającego najpóźniej w ciągu dwóch lat od daty, w której towary zostały rzeczywiście wydane kupującemu; chyba, że termin ten jest niezgodny z umownym okresem gwarancji.

Więcej informacji na ten temat znajduje się na blogu prawniczym, którego autorem jest Adwokat Andrzej Żurawski. Na blogu poruszane są kwestie dotyczące m. in. handlu zagranicznego, transgranicznych sporów sądowych, windykacji międzynarodowej – www.handelzagranica.pl